Woensdag

Woensdag
Ik was gisteren te laat om te vragen wat ik vandaag ga doen dus ik loop voor het ontbijt naar kantoor om te overleggen met Joan. Als ik naar Kiandutu wil kan ik over vijf minuten meerijden met een auto. In een Nederlandse versnelling terug naar het huis! Vlug een tosti die Leo heeft gemaakt in mijn mond gepropt, mijn tas klaargemaakt en naar de auto. Ik ben hierdoor al vroeg in Kiandutu. Leo en ik gaan vandaag apart op weg. Gladys en de nurse Theresa wachten me op bij de politie post. We gaan meteen de wijk in. Eerst bloeddruk meten bij een vrouw met hoge bloeddruk. Theresa vraagt of ik het wil doen omdat ik haar heb verteld dat ik doktersassistente ben. Het is een electronische meter die aan alle kanten aan elkaar getaped is. Het meten van de bloeddruk lukt dan ook niet omdat hij elke keer zonder te meten leegloopt. Ik verlang naar de goede apperatuur uit de praktijk.
De volgende die we bezoeken is een vrouw die vier dagen geleden bevallen is. Ze is erg apatisch en ziet er ook uit of ze ziek is. Haar vriend geeft aan dat ze ook al zo apatisch kon kijken in de zwangerschap. Ze toont ons haar kindje. Het is geboren met 36 weken en ze denken dat er wat met het kindje aan de hand is. Eigenlijk heeft ze al voor controle moeten komen. Maar ze is niet gegaan. Het kindje heeft een mutsje op van het Tergooi ziekenhuis en een papiertje op zijn voorhoofd. Ik denk eerst dat het een plakkertje van het mutsje is maar als ik erom vraag blijkt het een stukje papier te zijn wat ze op het voorhoofd van het kindje plakken om te zorgen dat de hik overgaat!
Theresa gaat ze zorg op zich nemen van dit gezin.
Daarna gaan we naar een vrouw die een kindje heeft van een jaar wat 4,5 kilo weegt. Het kindje kan nog niet omrollen, pakt niets met de handjes, kan niet staan en ook nog niet los zitten. De moeder wordt al wel geholpen via Macheo met porridge alleen vragen we ons af of ze het ook echt geeft. Het kindje weegt echt weinig voor een jaar. Gladys en Theresa gaan het terugkoppelen naar Macheo en zorgen dat het kind door een kinderarts wordt gezien.
Als we verder door de wijk lopen en bij een paar vrouwen die de was aan het doen zijn aankomen, verzeild Gladys met de oudere vrouw in een hevige woordenstrijd. Het gaat erom dat de vrouw een dochter heeft die pas bevallen is. Het is haar vijfde kind. Zodra ze zwanger is komt ze naar haar moeder en als ze dan weer bevallen is trekt ze bij haar man in. De moeder kookt dan voor haar en wast de kleren voor het gezin. De dochter doet niets. Gladys geeft aan dat de dochter haar moeder gebruikt. Terwijl de moeder daar heel veel zorgen door heeft. Ze kan niet zomaar nog een gezin onderhouden. Ik heb met de moeder te doen.
Als we van dit gesprek weglopen worden we aangesproken door een vrouw die vertelt dat haar vader hier dichtbij woont en ziek is. Of de nurse niet even bij hem wil kijken. We komen bij het huisje en de dochter maakt de deur open waar een groot slot op zit. Later begrijpen we waarom. Als we binnenkomen schrikken we. Het stinkt enorm in het huisje en er staan alleen stoelen zonder zitting.
Er zit een hele oude verwaarloosde man op een houten bankje. Hij zit een beetje te bibberen en kijkt wat verdwaasd. De dochter vertelt dat ze het huisje op slot doet omdat hij anders door de wijk gaat dwalen en ze hem niet meer kan vinden. De man heeft geprobeerd het leem uit de muur te halen om te ontsnappen. Een heel stuk is vernieuwd. De man blijkt 96 jaar te zijn. Heeft eigenlijk alleen zijn dochter die voor hem zorgt en zo te zien ook echt begaan met hem is.
Haar broers en zusters laten alle zorg aan haar over. Theresa schrijft de nummers van de andere gezinsleden op en zal ze gaan bellen. Macheo vindt dat er eerst gekeken moet worden welke hulp geboden kan worden vanuit het gezin. Ze gaan ook zorgen dat meneer naar het ziekenhuis gebracht wordt met een tuktuk. Poeh dit grijpt me behoorlijk aan.
Zo zien we nog een paar heftige problemen. Als we bijna bij KOP terug zijn gaan we nog even bij een tienermoeder langs. Ze heeft een kindje van een jaar en woonde bij haar vader maar heeft nu een eigen huisje en probeert eigen inkomen te genereren. Ze zet stoeltjes voor ons neer en omdat zij goed Engels praat kan ik even met haar doorpraten. Ze vertelt dat ze erg blij is met de hulp vanuit het tienermoeder project. Ze heeft besloten geen opleiding te gaan doen maar te gaan werken voor haar eigen inkomen. Ze wil geen nieuwe man of vriend. Als ik haar vraag of ze vriendinnen heeft met wie ze kan praten zegt ze dat ze dat ook niet wil omdat niemand eerlijk is. Ze had vrienden maar die hebben haar allemaal laten vallen toen ze zwanger was. Alleen in het tienermoeder project heeft ze iemand met wie ze goed op kan schieten. Helaas ziet ze haar buiten de seminars niet omdat die in een andere wijk van Kiandutu woont. Zo’n leuke sterke meid en dan zo alleen met haar kind en vader! Meer niet.
Terug op Kop wil Gladys graag van me weten hoe ik het vind na twee jaar en of er dingen zijn die ik haar kan leren om het nog beter te doen. We bespreken wat dingen waarvoor ik een opzet ga maken en Gladys gaat kijken of het in de praktijk werkt.
Als ik opgehaald word moeten we ook nog iemand ophalen in een andere sloppenwijk. Dichterbij Macheo en de sfeer is daar grilliger. Als we weer naar de weg rijden zie ik een groep mensen die ik herken. Leo steekt er bovenuit. Hij heeft twee meisjes aan zijn hand hangen. Ze vinden het geweldig om zijn wive te ontmoeten. Ze hebben verteld dat ik zou komen om ze op te halen.
Leo is met een groep foto’s gaan maken in de school van die wijk en ze hebben huisbezoeken gedaan. Kinderen die hun huisje niet uitdurven omdat ze olifanten voeten hebben van de zandvlooien. Ook was er een sportdag. Leo verbaasde zich erom dat er kinderen onderuit gingen en er niet naar ze op of om gekeken werd. Zelfs niet toen hij zij dat het kind misschien wat water nodig had. De foto van het jongetje wat zit te schrijven is heel bijzonder. Over de jongen werd gezegd dat hij geestelijk niet goed was. Maar toen Leo aan het fotograferen was ging hij zo zitten dat ze konden zien dat hij wel kan schrijven en naar school wil
Maaike en Leo wisten niet dat ze naar buiten zouden gaan vandaag dus beide hadden zich niet ingesmeerd. Ik moet zeggen dat hadden ze beter wel kunnen doen gezien hun kleur.
Omdat we toch besloten hebben een safari te maken moesten we geld gaan pinnen in Thika. Maaike heeft ons geleerd dat je meer kan pinnen dan hier in Macheo werd aangegeven. Haha liepen we daar door de supermarkt beide met een pak flappen in ons zak! Terwijl het omgerekend niet eens zoveel was. Daarna zijn we bij de Coconut bar gaan eten met een aantal andere Nederlanders. Erg leuk om hun verhalen te horen. De electriciteit viel steeds uit dus we zaten soms in een pikdonker restaurant en er werden geen kaarsen aangedaan. Leo heeft zijn eerste Tusker (bier) gedronken. En we hebben ekker gegeten. We zijn laat thuis en slapen heerlijk na de lange dag.