Val

Wat een … nacht. Ik heb echt amper geslapen omdat ik lek ben gestoken door de muggen. Mijn enkels zijn één kriebel gebied. Vanavond toch maar een lange broek en sokken aandoen ondanks de lekkere temperatuur. Vanmorgen vroeg mijn bed uit om even wat mails te versturen. Op dat moment zijn ze nog niet aan het werk in kantoor en is het internet wat sneller. Om half negen belt Joan of ik klaar ben om naar Kiandutu te gaan. Ik zeg dat ik klaar ben maar dat is nog niet zo. Ach denk ik, meestal sta ik nog een kwartier te wachten, dus rustig aan! Maar ook daarin is verandering in Kenia, Joan belt waar ik blijf! In de auto staat de radio met de stelling van vandaag dat je als vrouw je man boven alles en iedereen moet stellen, ook je kinderen. De reacties die er gegeven worden zorgen dat mijn haren recht overeind gaan staan. Ik moet lachen als ik een reclame hoor over een stressvol en druk leven en dan de mensen buiten hun gang zie gaan. Een ander tempo dan bij ons. Joan en ik gaan vandaag samen met Gladys de wijk in. De eerste paar tienermoeders die we willen bezoeken zijn niet thuis. Veel mensen in Kiandutu hebben op dit moment werk omdat de regering hen betaald om Kiandutu schoon te maken. Hierover vertel ik een volgende keer meer. Maar een klein wonder is het wel de schone straten in Kiandutu. Iedere moeder die we bezoeken heeft weer haar eigen verhaal. We komen bij een meisje van zeventien jaar die samen met een vriendin woont die ook zwanger is. Haar pleegmoeder is laatst overleden aan baarmoederhalskanker. Volgens mij ben ik het eerste jaar bij haar geweest. De pleegmoeder heeft heel veel kinderen opgevoed. De moeders die we spreken tonen zo weinig emoties maar als ik aan het meisje vraag of ze haar pleegmoeder mist zie ik tranen in haar ogen. Ze heeft haar op het laatst ook verzorgd. Het meisje wat nu bij haar woont is door haar moeder het huis uitgezet omdat ze zwanger is en daarom geen geld meer kan verdienen. Ik zie vandaag veel baby’s van een paar dagen tot een paar weken oud. Allemaal dik ingepakt met twee dekens, dikke kleren en een gebreide muts op en dan ook nog in zo’n warm huisje. Ik vind het vandaag mooi om te zien dat Joan echt door durft te vragen als ze in gesprek is met de moeders. Ze stelt mooie open vragen. Dit is iets wat Gladys niet zo makkelijk doet en daarom zijn haar gesprekken vaak eenzijdig. Op de terugweg bespreken Joan en ik dat we daar misschien een training voor kunnen maken voor de social workers. Zoiets hebben Wil en ik drie jaar geleden ook gedaan en het is goed om dit weer op te pakken. We komen nog in een huisje waar een vrouw bij haar broer met zijn twee vrouwen inwoont. Ook haar zwangere zus woont daar. En zij is zelf ook zwanger en heeft een kind. Haar man is overleden toen ze net zwanger was. Joan heeft een goed gesprek met haar over wat ze met haar verdere leven wil. Het is een pientere vrouw met een goede opleiding maar je merkt dat ze niet verder denkt dan vandaag. Er wordt vandaag veel Swahili gesproken maar ik kan toch redelijk volgen waarover het gaat omdat Gladys of Joan soms tussendoor iets vertalen en daarbij vind ik het heel leuk om naar de lichaamstaal te kijken. Als we teruglopen naar KOP vraagt Joan aan Gladys hoe zij het vindt als Joan moeders adviseert om uit Kiandutu weg te gaan. Die zelfde vraag wilde ik ook al stellen. Gladys geeft aan dit niet erg te vinden omdat zij ook ziet dat Kiandutu echt minder goede kanten heeft zoals diefstal en aanranding. Toch heeft de wijk ook goede dingen voor haar. Alles is er zo goedkoop dat ze haar gezin goed kan onderhouden met genoeg voedsel en kleding. Het grote verschil is dat Gladys de keus heeft om in Kiandutu te blijven of weg te gaan. Heel veel mensen hebben deze keuze niet. Het is een goed gesprek zo midden op de straat in de kokende zon. Pfff het is vandaag echt warm. Rond twee uur ben ik weer bij Macheo. Ik ga meteen lekker douchen en mijn kleren wassen. In de middag ben ik vaak alleen in het huis omdat de anderen dan op kantoor zitten.

Tja, en dan heb je een heerlijke relaxte middag en denk je weet je wat ik ga eens een hangmat ophangen! Lukte ook prima al hing hij wat hoog. Maar met het instappen maakte ik meteen een behoorlijke smakker recht op mijn linker schouder en ik hoorde een knak. Poeh ik heb even op handen en knieën de pijn zitten wegpuffen en daarna meteen 2 paracetamol ingenomen. Ik moet zeggen het voelt niet echt lekker. Maar ik ben niet benauwd gelukkig. En weet wat voor adviezen we geven op de HAP. Ik hoop dat ik wel kan liggen vannacht.