Geen stroom

Vandaag ga heb ik afgesproken weer naar Kiandutu te gaan. Ik lig nog op bed als ik de anderen al de deur uit hoor gaan. Vlug ga ik me aankleden en eet snel wat. Ik ben nog ruim op tijd op kantoor. Er is iemand die me naar Kiandutu brengt. Ik ga vandaag met Esther en Julie mee de wijk in. Okoth gaat met ons mee. Hij kijkt of hij nog ondervoede kinderen ziet voor het programma op KOP. Gladys vertelt me dat ze gisteren nog tot zeven uur in het ziekenhuis is geweest. Twee vrouwen zijn niet geholpen met een sterilisatie omdat het te laat werd. Bij de laatste vrouw was de blaas beschadigd dus dat duurde ook langer. De vrouw waar wij bij waren had ze met een tuk tuk naar huis laten brengen omdat ze nog steeds zo’n pijn had. Ze heeft een implanon gekregen totdat ze voor het volgende gedeelte van haar sterilisatie kan gaan. Gladys is moe van gisteren en wil graag een dag vrij. Toch zien we haar later ook in de wijk lopen. We gaan eerst naar een moeder met een kindje van een week oud. Ze willen graag even naar het naveltje kijken. Het meisje is getrouwd en heeft een keurig huisje. Ze vertellen haar dat als ze borstvoeding gaat geven dat ze dan de doeken weg moet halen om wat meer contact te maken met haar kindje. Huid op huid contact gaan ze het de volgende keer over hebben. Ze wil graag zeep gaan verkopen. Daarna gaan we naar het meisje waar Joan vorige week een lijst voor heeft gemaakt wat ze nodig heeft voor haar kindje. Ze komt trots met een grote zak aanzetten met alles. Hier heeft haar man wel voor gezorgd. Alleen wil hij niet betalen voor een echo omdat ze niet weten hoever zwanger dit meisje is. Waarschijnlijk acht maanden. Daarna gaan we de dochter van Ann bezoeken maar het blijkt dat deze van huis is weggelopen en de moeder weet niet waar ze is. Dit blijft moeilijk. De meisjes zitten in het programma en kunnen geholpen worden maar doen er niet altijd zelf genoeg aan. De social workers hebben een lang gesprek met de moeder. Ik moet lachen als ik op de tafel als versiering een gekleurde zwemband zie liggen. We komen bij het meisje waar ook de film van Kiandutu over is gemaakt. Zij staat op de poster. Ze gaat nu weer naar school en laat haar dochtertje dan bij haar moeder achter. Ze mist haar dan wel heel erg. Ik vraag haar wat het programma voor haar betekent en ze zegt dat ze veel geleerd heeft van de seminars en dat ze geholpen is om weer naar school te gaan. Als ik haar vraag wat ze wil worden giechelt ze eerst verlegen achter haar hand maar dan vertelt ze dat ze lerares wil worden. Fantastisch! Ik hoop dat het haar echt gaat lukken. Bij het huisje van dit meisje zit als we er naar binnen willen gaan een hond heel erg te grommen. Ik ben niet bang van honden maar vraag wel of ze hem vast willen houden. Ik heb geen zin om straks naar een dokter te moeten voor prikken voor hondsdolheid. Het is wel vervelend dat ze die hond zo slaan. Over honden gesproken! Ik kreeg gisteren een app van Leo dat onze hond Spike was opgepakt door de politie. Hij liep los rond bij de studio van Leo, dus ze hadden hem in de politie auto geladen en in een hok gestopt. Arme Spikie, en dat op zijn oude dag! Hij zat daar met andere honden te blaffen in een hok. We zien vandaag verschillende tienermoeders. Ook twee meisjes die in een naaiatelier werken. Ze zijn reuze trots op hun werk. De belangrijke dingen die zij hebben geleerd van het programma zijn hygiëne, geboortebeperking, verzorging van hun kind en het schoonhouden van hun huis. En ze zijn heel goed geholpen met scholing etc. Dit vertellen ze me als ik er naar vraag. Het is leuk om de meisjes deze vragen te stellen zodat ze ook zelf na kunnen denken wat voor hun belangrijk is. Voordat we naar KOP gaan koop ik nog wat groenten in Kiandutu. Deze zijn hartstikke goed en erg goedkoop. En ik vind het leuk om de mensen ermee te helpen. Als we op KOP komen is de auto er ook al bijna. Omdat ik graag ook nog ananas wil kopen brengt de chauffeur me naar de grote markt. Overal is blubber en liggen vertrapte kool en fruitdelen. Ik haal daar nog ananas, meloen en zelfs mango’s voor de komende dagen. Leuk dat ik de markt nu ook eens heb gezien. De chauffeur zet me helemaal af bij het vrijwilligershuis omdat ik zoveel boodschappen heb. Als ik net thuis ben belt Roëll me op mijn gewone telefoon. Ik schrik me rot. Maar hij heeft fantastisch nieuws, hij is aangenomen voor een hele leuke volledige baan. Wow wat ben ik blij voor hem. Later bel ik hem nog even via whatsapp om wat meer details te horen. Echt een leuke baan met mooie vooruitzichten. We eten die avond lekker een pastasalade met tonijn en als toetje ananas met munt. Dit doen we wel bij kaarslicht omdat we tot de volgende morgen geen stroom hebben. We liggen allemaal vroeg in bed. Vanaf een uur of drie overdag heeft het heel veel geregend. Soms komt het met bakken uit de hemel. Omdat we regelmatig geen stroom hebben en het vaak regent kan ik mijn blog niet altijd plaatsen. Vandaar vandaag drie blogs in één keer, met foto’s.