Meisje van twaalf.
Door: doulajolanda
20 Maart 2012 | Kenia, Thika
We hebben vandaag een vergadering met Joan en Marnix. Gelukkig heeft Wil geregeld dat dit pas om drie uur is zodat we eerst naar Kiandutu kunnen gaan.
Omdat er geen auto is gaan we met de matatu en boda boda.
Voor Wil is dit de eerste keer. We worden hartelijk begroet. Rahab omhelst me. Ze vragen hoe de safari was en ik laat wat foto´s zien.
Daarna gaan we de wijk in. Het eerste uur zijn we alleen maar op zoek naar iedereen. Ook naar de moeder die vanmorgen haar kindje van één jaar kwam brengen naar KOP. Ze is afgelopen Vrijdag bevallen en doet nu alweer alles. Als we door de wijk lopen komen er ineens drie jongens heel hardlopend door de straatjes. Ik denk meteen dat één iets gestolen heeft. Het blijkt dat er gisteren iemand is neergestoken en nu zijn ze op zoek naar de dader. Er hangt even een gespannen sfeertje.
Op een gegeven moment komen we bij een huisje waar een meisje van twaalf is, al lijkt ze acht. Ze heeft acht kinderen onder haar hoede tussen de één en zes jaar. Haar moeder is de hele dag weg. Kijkt niet naar de kinderen om en tussen de eigen broertjes en zusjes zitten ook nog kinderen van een ander. Dit is de eerste keer dat iets met echt aangrijpt. Tot nu toe kon ik het redelijk op een afstand houden. Zo´n dapper meisje en die andere kindjes ook. Ze zijn echt ondervoedt. En toch lachen. Ik geef het oudste meisje wat dingetjes om in haar haar te doen. Later blijkt dat ze sinds gisteren niet gegeten hebben. Ik bedenk dat ik nog een paar koeken in mijn tas heb en breek die in stukken zodat ze allemaal wat hebben. Rahab en Gladys noteren alles over de kinderen en zullen dit op gaan nemen met Macheo.
Later blijkt dat Wil ook bij haar is geweest en die heeft foto´s gemaakt van dat de kinderen elkaar aan het wassen waren. De moeder is toen ook even gehaald. Ze is een prostituee. Toen ze haar vroegen hoe ze haar konden helpen zei ze dat ze de kinderen maar mee moesten nemen.
Ja, zoiets laat je niet los. Ik hoop dat ze kunnen zorgen dat het meisje weer naar school kan gaan want als ze hier blijft en in haar puberteit komt is ze binnen de kortste keren zelf zwanger en begint de cirkel weer opnieuw.
We gaan op bezoek bij de moeder die Vrijdag is bevallen. Ze is nu weer thuis. Ze heeft een dochter gekregen. Zo leuk, ze heeft kleertjes aan die ik mee heb gebracht. Een mooi roze jurkje wat eigenlijk voor een kind van twee is.
Haar moeder komt ook nog even. In het huisje ruikt het wel naar alcohol. Zou ze nu alweer drinken.
Ook zijn we bij een moeder die gisteren bevallen is. Ze zou eigenlijk naar het ziekenhuis moeten omdat ze HIV pos. Is. Ze is toch thuis gebleven. Er moet nu gezorgd worden dat de baby binnen 24 uur naar het ziekenhuis gaat voor medicatie. Als we in haar huisje zijn laat ze haar baby zien. Ze pakt een pakketje met doeken van het bed en daarin ligt het kindje. Drie doeken en warme kleertjes in een huisje waar je zweet van de warmte.
Ze gaat vanmiddag met Gladys naar de medische post in Kiandutu. Dan gaat er ook een meisje mee wat misschien epilepsie heeft. Ze moet geld hebben voor het ziekenhuis en als ze dat aan haar moeder geven gaat ze daar eten voor kopen.
We gaan terug naar KOP. Daar komt ook het meisje met de epilepsie. Ze heeft keurig haar schooluniform aangedaan voor het ziekenhuis. We gaan eten en als ik hoor dat het meisje nog niets gegeten heeft vraag ik of zij ook wat kan krijgen anders krijgt ze mijn deel.
Het is leuk ik heb met Gladys een discussie over wanneer zij naar een dokter gaan. Dat is al meteen als ze hoofdpijn hebben of als een kind koorts heeft. Ik kan dat ook wel begrijpen want je kan hier altijd malaria hebben. Ik vertel hoe dat bij ons is. Ze begrijpt daar niets van.
In de middag hebben we de bespreking met Marnix en Joan. Voor die tijd gaat Joan met ons bidden en ook bij de afsluiting.
Ik red me in het veld wel goed met mijn Engels maar nu schiet de stress er weer in en kom ik niet goed uit mijn woorden.
Wat er af is gesproken is dat ze het een goed idee vinden als ik een opzet ga maken om een groep te gaan starten van zwangere vrouwen om ze uit de huisje te krijgen, van elkaars ervaringen te leren en elkaar te versterken. Een soort zwangerschapscursus al zullen de onderwerpen hier anders zijn. Ook spreken we er over om een soort tasje te maken voor bij de geboorte. Dit zouden ze dan kunnen krijgen als ze de cursus hebben gevolgd.
Wil geeft de dingen aan die zij heeft ervaren. Een overeenkomst over wat we beide zeggen is dat in de gesprekken alleen informatie wordt gegeven en er geen vragen worden gesteld. Ik heb vandaag in een gesprek alleen maar gehoord dat de vrouw uhum zei en knikte. Verder geen conversatie.
We gaan nu een kleine communicatie cursus opzetten voor de counselors. Het is goed dat ik het boek van Marieke over NLP bij me heb. De volgende dagen zullen Wil en ik dit samen gaan ontwikkelen. Morgen gaan we dan wat filmpjes maken in Kiandutu.
Ik vind het echt ontzettend leuk om jullie reacties te lezen op mijn blog. Ik kijk er elke keer weer naar uit. Dank jullie wel.
Omdat er geen auto is gaan we met de matatu en boda boda.
Voor Wil is dit de eerste keer. We worden hartelijk begroet. Rahab omhelst me. Ze vragen hoe de safari was en ik laat wat foto´s zien.
Daarna gaan we de wijk in. Het eerste uur zijn we alleen maar op zoek naar iedereen. Ook naar de moeder die vanmorgen haar kindje van één jaar kwam brengen naar KOP. Ze is afgelopen Vrijdag bevallen en doet nu alweer alles. Als we door de wijk lopen komen er ineens drie jongens heel hardlopend door de straatjes. Ik denk meteen dat één iets gestolen heeft. Het blijkt dat er gisteren iemand is neergestoken en nu zijn ze op zoek naar de dader. Er hangt even een gespannen sfeertje.
Op een gegeven moment komen we bij een huisje waar een meisje van twaalf is, al lijkt ze acht. Ze heeft acht kinderen onder haar hoede tussen de één en zes jaar. Haar moeder is de hele dag weg. Kijkt niet naar de kinderen om en tussen de eigen broertjes en zusjes zitten ook nog kinderen van een ander. Dit is de eerste keer dat iets met echt aangrijpt. Tot nu toe kon ik het redelijk op een afstand houden. Zo´n dapper meisje en die andere kindjes ook. Ze zijn echt ondervoedt. En toch lachen. Ik geef het oudste meisje wat dingetjes om in haar haar te doen. Later blijkt dat ze sinds gisteren niet gegeten hebben. Ik bedenk dat ik nog een paar koeken in mijn tas heb en breek die in stukken zodat ze allemaal wat hebben. Rahab en Gladys noteren alles over de kinderen en zullen dit op gaan nemen met Macheo.
Later blijkt dat Wil ook bij haar is geweest en die heeft foto´s gemaakt van dat de kinderen elkaar aan het wassen waren. De moeder is toen ook even gehaald. Ze is een prostituee. Toen ze haar vroegen hoe ze haar konden helpen zei ze dat ze de kinderen maar mee moesten nemen.
Ja, zoiets laat je niet los. Ik hoop dat ze kunnen zorgen dat het meisje weer naar school kan gaan want als ze hier blijft en in haar puberteit komt is ze binnen de kortste keren zelf zwanger en begint de cirkel weer opnieuw.
We gaan op bezoek bij de moeder die Vrijdag is bevallen. Ze is nu weer thuis. Ze heeft een dochter gekregen. Zo leuk, ze heeft kleertjes aan die ik mee heb gebracht. Een mooi roze jurkje wat eigenlijk voor een kind van twee is.
Haar moeder komt ook nog even. In het huisje ruikt het wel naar alcohol. Zou ze nu alweer drinken.
Ook zijn we bij een moeder die gisteren bevallen is. Ze zou eigenlijk naar het ziekenhuis moeten omdat ze HIV pos. Is. Ze is toch thuis gebleven. Er moet nu gezorgd worden dat de baby binnen 24 uur naar het ziekenhuis gaat voor medicatie. Als we in haar huisje zijn laat ze haar baby zien. Ze pakt een pakketje met doeken van het bed en daarin ligt het kindje. Drie doeken en warme kleertjes in een huisje waar je zweet van de warmte.
Ze gaat vanmiddag met Gladys naar de medische post in Kiandutu. Dan gaat er ook een meisje mee wat misschien epilepsie heeft. Ze moet geld hebben voor het ziekenhuis en als ze dat aan haar moeder geven gaat ze daar eten voor kopen.
We gaan terug naar KOP. Daar komt ook het meisje met de epilepsie. Ze heeft keurig haar schooluniform aangedaan voor het ziekenhuis. We gaan eten en als ik hoor dat het meisje nog niets gegeten heeft vraag ik of zij ook wat kan krijgen anders krijgt ze mijn deel.
Het is leuk ik heb met Gladys een discussie over wanneer zij naar een dokter gaan. Dat is al meteen als ze hoofdpijn hebben of als een kind koorts heeft. Ik kan dat ook wel begrijpen want je kan hier altijd malaria hebben. Ik vertel hoe dat bij ons is. Ze begrijpt daar niets van.
In de middag hebben we de bespreking met Marnix en Joan. Voor die tijd gaat Joan met ons bidden en ook bij de afsluiting.
Ik red me in het veld wel goed met mijn Engels maar nu schiet de stress er weer in en kom ik niet goed uit mijn woorden.
Wat er af is gesproken is dat ze het een goed idee vinden als ik een opzet ga maken om een groep te gaan starten van zwangere vrouwen om ze uit de huisje te krijgen, van elkaars ervaringen te leren en elkaar te versterken. Een soort zwangerschapscursus al zullen de onderwerpen hier anders zijn. Ook spreken we er over om een soort tasje te maken voor bij de geboorte. Dit zouden ze dan kunnen krijgen als ze de cursus hebben gevolgd.
Wil geeft de dingen aan die zij heeft ervaren. Een overeenkomst over wat we beide zeggen is dat in de gesprekken alleen informatie wordt gegeven en er geen vragen worden gesteld. Ik heb vandaag in een gesprek alleen maar gehoord dat de vrouw uhum zei en knikte. Verder geen conversatie.
We gaan nu een kleine communicatie cursus opzetten voor de counselors. Het is goed dat ik het boek van Marieke over NLP bij me heb. De volgende dagen zullen Wil en ik dit samen gaan ontwikkelen. Morgen gaan we dan wat filmpjes maken in Kiandutu.
Ik vind het echt ontzettend leuk om jullie reacties te lezen op mijn blog. Ik kijk er elke keer weer naar uit. Dank jullie wel.
-
20 Maart 2012 - 08:10
Willemieke:
Hoi Jolanda,
Wat maak je veel mee in korte tijd! De manier waarop je alles beschrijft is ook heel mooi. Zo krijg ik het gevoel dat ik er een heeeel klein beetje bij ben! -
20 Maart 2012 - 12:41
Mieke:
Weer zo'n dag! Wat maak je veel mee daar! Je hebt zeker al plannen om weer terug te gaan?
Die gezichtjes van die kinderen op de foto! Wat kunnen we doen???
Groetjes Mieke -
20 Maart 2012 - 17:49
Mama:
Hallo lieve Jolanda,
ik geniet van al je mooie verhalen en wat je allemaal meemaakt. Ik ben vol ontzag over wat je allemaal doet en ik verlang wel naar je hoor. Kan je stiekem zo'n kindje voor mee meenemen? Roell en Paulien nodig ik snel uit om een keer te komen eten.
Dikki dikke kus van mama -
20 Maart 2012 - 18:57
Monique:
He Jolanda..
Ik lees je verhalen trouw.. wat maak je toch veel mee in zo'n korte tijd! Erg indrukwekkend allemaal! Goed dat je dit allemaal doet.
De foto's van je safari waren ook super! Veel gezien..
Groetjes Monique -
20 Maart 2012 - 19:09
Richard:
Hallo Jolanda!
Wat een gave foto´s en verhalen! Ik kan me voorstellen dat je echt heel veel mooie dingen meemaakt en heel veel ervaringen opdoet! Ik ben echt onder de indruk!
Tot gauw!!
Groeten Richard!
-
20 Maart 2012 - 19:54
Ciska:
Ha lieve Jolanda,
Ben erg onder de indruk van je beschrijvingen. Wat maak je veel mee in korte tijd! En wat lopen we hier toch enorm te piepen over kleinigheden, je zet me weer even met twee benen flink op de grond! Zie je gauw weer in Volendam. Hele goeie terugreis en we hopen dan persoonlijk mooie verhalen van je te horen. Liefs, Ciska -
20 Maart 2012 - 22:28
Jannie:
Fantastisch de foto's te zien en wat heerlijk eten bij Flo en M thuis, ik zag de kleine Aisha al weer zitten. Gisteren geskypt met hen, even op bezoek. Wat een leven in Kiandutu hé, wel fijn dat je daar met Annemiek bent, die had je ook bij ons ontmoet volgens ij... geniet er nog even van en hartelijke groeten voor allemaal. J.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
