Filmen
Door: doulajolanda
20 Maart 2012 | Kenia, Thika
Vanmorgen ben ik om vijf uur opgestaan. Ik was gisteren om kwart over acht naar bed gegaan omdat ik migraine had. In de vroege ochtend uren heb ik mijn blog van de safari en het twaalf jarige meisje geschreven. Ik ben toen het licht werd lekker in de tuin gaan zitten. Dit zijn de beste uren van de dag vind ik altijd. De vogels zingen zo mooi.
De kinderen gaan hier al om zes uur weg om naar school te gaan en komen rond zes uur half zeven weer terug. Vandaag gaan we naar Kiandutu om wat gesprekken te filmen. Zodat we dit kunnen gebruiken in de cursus over communicatie die we gaan maken. We worden door Bernard gebracht. Deze ochtend is er wat meer druk om snel weg te gaan omdat er veel te doen is. Maar eerst komt er nog iemand naar KOP die last van een borst heeft. Rahab en ik kijken er naar. Rahab wil dat ze vandaag naar het ziekenhuis gaat. Daarna gaan we weg. Gladys is altijd veel sneller dan Rahab. We zijn net een stel ganzen. Gladys voorop, Rahab achteraan en ik in het midden om ze beide in de gaten te houden. In de kleine straatjes kan je niet goed naast elkaar lopen.Ook vandaag komt er weer heel wat aan ons voorbij. Zo is er een vrouw die baarmoederhalskanker heeft. Haar twee kinderen zijn overleden en ze zorgt nu voor de twee kinderen van haar zus die aan borstkanker is overleden, Ze zorgt ook voor haar broer die heel erg ziek is en HIV pos.
Ze kan de kosten van haar eigen bestraling niet betalen. We komen in een huisje waar een vrouw net een vuurtje aan het stoken is om eten op te koken. Ze heeft een heel stuk zwart been. Ik vraag hoe dat komt. Ze is aangereden door een motor en ze hebben haar zo weggestuurd ondanks dat het bot door haar huid stak. Er was toen een vrijwilliger bij Macheo die haar mee naar het ziekenhuis heeft genomen en betaald heeft voor de kosten. De vrouw kon toen weer lopen en is in de regentijd weer gevallen. Nu gaat het slecht met het been ze kan er niet op lopen. Ik vraag of ze geen krukken heeft maar die zijn gestolen. Zo kan ze haar huis niet uit of ze moet hinkelen. En dat met kinderen. Ik wil weten wat krukken hier kosten. 700 Shilling, dat is 7 euro. Het zijn houten krukken onder haar oksels. Later bespreek ik met Gladys dat ik haar graag nieuwe krukken wil geven.
Tijdens ons gesprek gaat de vrouw door met koken. Ze pakt het gloeiende hout gewoon op om verder in het vuur te stoppen. Ook pakt ze gewoon de kokende pan vast. Ze heeft echt vuurvaste handen. Dan gaan we naar het meisje waar we vorige week waren wat de opdracht kreeg haar huis op te ruimen zodat het ook wat gezelliger voor haar man zou zijn als hij thuis komt. Ze heeft inderdaad haar huis opgeruimd. Hartstikke goed zoals ze het heeft opgepakt. Buiten haar deur ligt een buurkindje te slapen. Hij of zij, ligt te dromen en maakt allerlei geluidjes. De vliegen lopen over het gezichtje. We gaan naar een meisje met een wond aan haar been. Het is zo leuk om te zien zoals ze hier de huisjes toch proberen gezellig te maken. De mooiste kleden of ander soort muurbekleding zie je soms. Al zijn het maar verpakkingen van iets.
Onderweg komen we een meisje tegen wat vorige week is gevallen en die een schaafwond op haar voorhoofd heeft. Ze woont bij haar oma die geen geld heeft om naar de dokter te gaan. Rahab wil dat ze straks naar KOP komt zodat zij kan kijken. We zien nog een paar andere vrouwen en maken filmpjes. Het valt echt op dat de vrouwen heel veel informatie krijgen maar dat ze absoluut geen vragen stellen en willen weten hoe de vrouw dingen ervaart. De vrouwen zeggen eigenlijk niets. Onderweg bespreek ik met Gladys en Rahab dat ik het er met Marnix over heb gehad om een soort cursus voor de vrouwen op te gaan zetten die zij dan gaan geven. Ze vinden het beide heel leuk en willen hier graag over meedenken. Ze komen zelf al met een paar belangrijke dingen. Als we weer bij KOP zijn zit daar het meisje met haar oma. Rahab zoekt wat spullen bij elkaar. We maken de wond schoon die er meteen een stuk beter uitziet. Ik heb er wel heel veel moeite mee hoe anders ze hier met medische dingen omgaan. Iedereen wordt doorgestuurd. Ook dit meisje. Volgens haar moet ze een tetanusinjectie hebben. Terwijl het al vier dagen geleden is dat ze is gevallen en haar eerdere injecties heeft gehad. Ook krijgt ze een paar pillen zware antibiotica mee, niet een hele kuur. Terwijl ze verder niet ziek is. Tja, mijn triage map van de huisartsenpost moet ik maar even uit mijn hoofd zetten! Vanmiddag waren we redelijk op tijd terug. Ik heb lekker meteen een pastasaus gemaakt zodat die nog even kon intrekken. Vanavond even met Roëll en Paulien geskyped. Het samenwonen bevalt ze goed. Leuk voor ze om even zo een paar weekjes samen te zijn.Job heeft extra foto ruimte voor me gekocht op deze site want ik was al aan de hoeveelheid foto's die ik kon plaatsen. Morgen blijven we een dag thuis om de cursus voor te bereiden. Die geven we donderdag.
De kinderen gaan hier al om zes uur weg om naar school te gaan en komen rond zes uur half zeven weer terug. Vandaag gaan we naar Kiandutu om wat gesprekken te filmen. Zodat we dit kunnen gebruiken in de cursus over communicatie die we gaan maken. We worden door Bernard gebracht. Deze ochtend is er wat meer druk om snel weg te gaan omdat er veel te doen is. Maar eerst komt er nog iemand naar KOP die last van een borst heeft. Rahab en ik kijken er naar. Rahab wil dat ze vandaag naar het ziekenhuis gaat. Daarna gaan we weg. Gladys is altijd veel sneller dan Rahab. We zijn net een stel ganzen. Gladys voorop, Rahab achteraan en ik in het midden om ze beide in de gaten te houden. In de kleine straatjes kan je niet goed naast elkaar lopen.Ook vandaag komt er weer heel wat aan ons voorbij. Zo is er een vrouw die baarmoederhalskanker heeft. Haar twee kinderen zijn overleden en ze zorgt nu voor de twee kinderen van haar zus die aan borstkanker is overleden, Ze zorgt ook voor haar broer die heel erg ziek is en HIV pos.
Ze kan de kosten van haar eigen bestraling niet betalen. We komen in een huisje waar een vrouw net een vuurtje aan het stoken is om eten op te koken. Ze heeft een heel stuk zwart been. Ik vraag hoe dat komt. Ze is aangereden door een motor en ze hebben haar zo weggestuurd ondanks dat het bot door haar huid stak. Er was toen een vrijwilliger bij Macheo die haar mee naar het ziekenhuis heeft genomen en betaald heeft voor de kosten. De vrouw kon toen weer lopen en is in de regentijd weer gevallen. Nu gaat het slecht met het been ze kan er niet op lopen. Ik vraag of ze geen krukken heeft maar die zijn gestolen. Zo kan ze haar huis niet uit of ze moet hinkelen. En dat met kinderen. Ik wil weten wat krukken hier kosten. 700 Shilling, dat is 7 euro. Het zijn houten krukken onder haar oksels. Later bespreek ik met Gladys dat ik haar graag nieuwe krukken wil geven.
Tijdens ons gesprek gaat de vrouw door met koken. Ze pakt het gloeiende hout gewoon op om verder in het vuur te stoppen. Ook pakt ze gewoon de kokende pan vast. Ze heeft echt vuurvaste handen. Dan gaan we naar het meisje waar we vorige week waren wat de opdracht kreeg haar huis op te ruimen zodat het ook wat gezelliger voor haar man zou zijn als hij thuis komt. Ze heeft inderdaad haar huis opgeruimd. Hartstikke goed zoals ze het heeft opgepakt. Buiten haar deur ligt een buurkindje te slapen. Hij of zij, ligt te dromen en maakt allerlei geluidjes. De vliegen lopen over het gezichtje. We gaan naar een meisje met een wond aan haar been. Het is zo leuk om te zien zoals ze hier de huisjes toch proberen gezellig te maken. De mooiste kleden of ander soort muurbekleding zie je soms. Al zijn het maar verpakkingen van iets.
Onderweg komen we een meisje tegen wat vorige week is gevallen en die een schaafwond op haar voorhoofd heeft. Ze woont bij haar oma die geen geld heeft om naar de dokter te gaan. Rahab wil dat ze straks naar KOP komt zodat zij kan kijken. We zien nog een paar andere vrouwen en maken filmpjes. Het valt echt op dat de vrouwen heel veel informatie krijgen maar dat ze absoluut geen vragen stellen en willen weten hoe de vrouw dingen ervaart. De vrouwen zeggen eigenlijk niets. Onderweg bespreek ik met Gladys en Rahab dat ik het er met Marnix over heb gehad om een soort cursus voor de vrouwen op te gaan zetten die zij dan gaan geven. Ze vinden het beide heel leuk en willen hier graag over meedenken. Ze komen zelf al met een paar belangrijke dingen. Als we weer bij KOP zijn zit daar het meisje met haar oma. Rahab zoekt wat spullen bij elkaar. We maken de wond schoon die er meteen een stuk beter uitziet. Ik heb er wel heel veel moeite mee hoe anders ze hier met medische dingen omgaan. Iedereen wordt doorgestuurd. Ook dit meisje. Volgens haar moet ze een tetanusinjectie hebben. Terwijl het al vier dagen geleden is dat ze is gevallen en haar eerdere injecties heeft gehad. Ook krijgt ze een paar pillen zware antibiotica mee, niet een hele kuur. Terwijl ze verder niet ziek is. Tja, mijn triage map van de huisartsenpost moet ik maar even uit mijn hoofd zetten! Vanmiddag waren we redelijk op tijd terug. Ik heb lekker meteen een pastasaus gemaakt zodat die nog even kon intrekken. Vanavond even met Roëll en Paulien geskyped. Het samenwonen bevalt ze goed. Leuk voor ze om even zo een paar weekjes samen te zijn.Job heeft extra foto ruimte voor me gekocht op deze site want ik was al aan de hoeveelheid foto's die ik kon plaatsen. Morgen blijven we een dag thuis om de cursus voor te bereiden. Die geven we donderdag.
-
20 Maart 2012 - 20:31
Sylvia:
Hoi Jolanda, wat een belevenissen in die paar weken. Wat fijn dat je iets kunt betekenen daar. Ik weet het nu zeker. Jij gaat hiermee verder, ook als je terugkomt, het zal je niet meer loslaten. Nou nog een weekje en dan zit het er alweer op. Geniet ondanks de vervelende dingen die je ziet, nog maar even.
Liefs Sylvia -
20 Maart 2012 - 22:23
Jannie:
Jolanda, ik was degene die die mevrouw met haar gebroken been naar het ziekenhuis heb gebracht, daar is ze geopereerd. Binnenkort zie ik haar weer. Mooi te horen hoe het nu gaat, hoe triest ook. Fijn dat ze nu krukken kan krijgen, na haar operatie destijds kon ze weer lopen, helemaal scheef en kreupel. Wat een verschil daar. Fijn dat je er zoveel voldoening vindt. Groet iedereen van me op KOP. Nog een paar weken en dan kan ik hen allemaal weer ontmoeten, daar verheug ik me op. Lieve groet en sterkte met alles! -
21 Maart 2012 - 00:05
Petra:
Hey Jolanda,
Ik blijf het zeggen; wat een indrukwekkende verhalen/belevenissen. Het is echt wat voor jou om zo'n cursus in elkaar te zetten. Ik lees vol bewondering al jouw belevenissen hoor. Je komt vast als een ander mens terug. Geniet van je laatste week dan geniet ik nog van een week met prachtige verslagen.
Liefs Petra -
21 Maart 2012 - 09:49
Marjon:
Hoi, wat geniet ik van je verhalen,zo herkenbaar. Met z'n allen achter Gladys aan,die er flink de vaart in heeft. Wat heb je veel kunnen betekenen,geweldig en je weet het nu... Afrika is besmettelijk!! Groeten aan iedereen. -
21 Maart 2012 - 10:58
Leo:
Hé Jolanda, ik geloof dat je daar wel een plekje hebt gevonden om terug te komen.
heel veel sterkte. Misschien wel raar om te zeggen, maar geniet er van!!
Dikke Kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
