Netwerken.
Door: doulajolanda
26 Maart 2012 | Kenia, Thika
Maandag van mijn laatste week. In de vroege ochtend schrijf ik een blog over de safari. Arjan heeft me dat gevraagd zodat hij deze a.s. vrijdag op de site van Macheo kan plaatsen.Wil en ik gaan naar Kiandutu. Monica gaat niet mee. Gelukkig heeft Bernard de mogelijkheid ons bij KOP af te zetten.
We gaan vandaag met zijn vijven op pad.
Eerst gaan we een bezoek brengen aan de "verloskundige". Zij is degene aan wie we toen het geld hebben betaald voor de geboorte van Jozef. Ik heb steeds aangegeven wel een keer bij haar langs te willen gaan. We zijn een keer eerder geweest en toen was ze met een bevalling bezig. Ze ligt op bed want ze heeft Malaria denkt ze. Toch mogen we binnenkomen. Okoth stelt ons voor en doet het woord. Hij vertelt wat Macheo doet en wat er zoal op KOP gebeurt. Het blijkt dat ze als sinds 1990 bevalling doet. Ze heeft geen opleiding en helpt de vrouwen vanuit haar hart. Ze heeft een huisje van drie bij drie en hier worden ook de bevallingen gedaan. Haar eigen kinderen worden dan naar de buren gestuurd. Als er een vrouw is om te bevallen legt ze wat doeken op de grond waar de vrouw op kan liggen. Soms zijn er ook nog andere vrouwen bij. Haar dochter wordt door haar opgeleid. Ze assisteert bij de bevallingen. We vragen wat voor maatregelen ze neemt i.v.m. hygiëne en voorzorg om niet besmet te raken met HIV. Ze gebruikt wel handschoenen en kookt de scheermeisjes uit. Het touwtje waarmee de navelstreng wordt afgebonden houdt ze ook even in een desinfecterend middel. Als ik haar vraag of ze eventueel scholing zou willen volgen in haar vak, zegt ze dat ze daar zeker voor openstaat. Haar grote droom is dat ze een aparte ruimte zou hebben voor de bevallingen en betere hulpmiddelen.
Haar dochter komt er ook bijzitten.
Dit is mijn onderwerp waar ik graag veel over wil weten. Ik hoor ook dingen waarvan ik denk dat dit niet zou mogen gebeuren. En toch als zij er niet zou zijn zouden veel vrouwen niet weten waar ze naar toe zouden moeten om te bevallen. Zoals toen de artsen staakten een paar weken geleden. We vertellen over de cursus die we op willen gaan zetten en dat het misschien ook fijn zou zijn als zij dan een keer kon komen. Ze kunnen van elkaars kennis leren en elkaar versterken. We spreken af dat de verloskundige naar KOP komt als ze handschoenen of ander materiaal nodig heeft.
Ik ben heel benieuwd of dit een vervolg gaat krijgen.
Daarna gaan we naar de man die op bed ligt in het gipskorset. Vorige week gaf de vrouw aan geen geld te hebben omdat ze nu niet kan werken omdat ze haar man moet verzorgen. Ik heb toen met Rahab besproken dat of ze geen werk aan huis kan doen, zoals wassen of koken. Rahab blijkt nog naar haar toe te zijn gegaan om dit te bespreken en ze gaat nu nadenken wat ze kan doen. Okoth gaat binnenkort nog een keer bij haar langs omdat ze dan misschien opgenomen kan worden in het project om een klein bedrijfje te starten.
De vrouw is met grote precisie de wond op het been van de man aan het verzorgen. Het zweet drupt van haar gezicht. Het is zóóóó warm in dat huisje dat en we zijn in het begin met zeven man binnen. Zelfs Gladys wordt het teveel. We gaan buiten wachten. Daarna halen we een meisje op bij KOP. Ze moet weer naar haar eigen school. Haar moeder is vorige week bevallen. Ze ligt alleen nog in het ziekenhuis omdat ze "gek"wordt na elke bevalling. De kinderen hebben geen vader. Dus het meisje moet nu voor haar zusje zorgen. Ze zijn in de nacht alleen in het huisje en hebben weinig te eten. Wat een zorg voor zo'n meisje van zeven. Het is zo'n schatje. We gaan naar het huisje omdat ze haar schooluniform aan moet doen. Daar spreken we ook een buurvrouw. En Okoth vraagt of zij alsjeblieft een beetje op de kinderen wil passen. We brengen het meisje naar school. In het kamertje van de hoofdmeester zitten twee strenge heren en een vrouw. Okoth moet praten als brugman om haar weer naar school te krijgen. Het meisje zit stilletjes op de schoot van Wil en geeft verlegen antwoord als ze door de heren aangesproken wordt.
Ik begrijp de zorg wel van de leerkrachten. Er wordt afgesproken dat als Okoth zorgt dat de buurvrouw buiten schooltijd voor de meisjes zal zorgen dat het meisje dan weer naar school mag. Ze pakt met een gelukkig gezicht haar rugtasje en gaat naar haar klas. Wij zoeken daarna de buurvrouw weer op en bespreken dit met haar. Ze wil de kinderen wel in haar huisje opnemen, alleen maakt ze zich wel zorgen om de kosten die dit met zich meebrengt. Okoth gaat dit bespreken.
IK ben heel blij dat de meisjes niet meer alleen zijn in het huisje waar alleen een matras op de grond ligt. En je weet maar nooit wat er anders in de nacht kan gebeuren. Ze zijn het slot kwijt van de deur.
Vandaag zien we ook de vrouw waar ik vorige week krukken voor heb gekocht. Haar been is aan het ontsteken er loopt pus uit. Rahab zegt morgen bij haar langs te komen om er naar te kijken. Ze is blij met de krukken. Die zijn alleen veel te hoog. Ze komen tot haar schouders terwijl ze onder haar oksels moeten zitten. Daar moet echt nog even wat aan gebeuren. Ze gaat terug naar de houtbewerken. Ik sta er wel versteld van hoe mooi ze zijn gemaakt.
Omdat Gladys ook naar Macheo moet in de middag, reizen we met haar samen terug. We bellen George de taxichauffeur om ons te halen. Ik moet er even niet aan denken om met deze warmte in een matatu te zitten.
Wil en ik spreken nog even met Joan door wat we in de volgende communicatie training gaan behandelen.Omdat ik vannacht amper heb geslapen en hoofdpijn heb ga ik daarna lekker even liggen. Wil is nu aan het koken. We eten zowaar aardappelen vanavond. Weer eens wat anders dan pasta of rijst.
We gaan vandaag met zijn vijven op pad.
Eerst gaan we een bezoek brengen aan de "verloskundige". Zij is degene aan wie we toen het geld hebben betaald voor de geboorte van Jozef. Ik heb steeds aangegeven wel een keer bij haar langs te willen gaan. We zijn een keer eerder geweest en toen was ze met een bevalling bezig. Ze ligt op bed want ze heeft Malaria denkt ze. Toch mogen we binnenkomen. Okoth stelt ons voor en doet het woord. Hij vertelt wat Macheo doet en wat er zoal op KOP gebeurt. Het blijkt dat ze als sinds 1990 bevalling doet. Ze heeft geen opleiding en helpt de vrouwen vanuit haar hart. Ze heeft een huisje van drie bij drie en hier worden ook de bevallingen gedaan. Haar eigen kinderen worden dan naar de buren gestuurd. Als er een vrouw is om te bevallen legt ze wat doeken op de grond waar de vrouw op kan liggen. Soms zijn er ook nog andere vrouwen bij. Haar dochter wordt door haar opgeleid. Ze assisteert bij de bevallingen. We vragen wat voor maatregelen ze neemt i.v.m. hygiëne en voorzorg om niet besmet te raken met HIV. Ze gebruikt wel handschoenen en kookt de scheermeisjes uit. Het touwtje waarmee de navelstreng wordt afgebonden houdt ze ook even in een desinfecterend middel. Als ik haar vraag of ze eventueel scholing zou willen volgen in haar vak, zegt ze dat ze daar zeker voor openstaat. Haar grote droom is dat ze een aparte ruimte zou hebben voor de bevallingen en betere hulpmiddelen.
Haar dochter komt er ook bijzitten.
Dit is mijn onderwerp waar ik graag veel over wil weten. Ik hoor ook dingen waarvan ik denk dat dit niet zou mogen gebeuren. En toch als zij er niet zou zijn zouden veel vrouwen niet weten waar ze naar toe zouden moeten om te bevallen. Zoals toen de artsen staakten een paar weken geleden. We vertellen over de cursus die we op willen gaan zetten en dat het misschien ook fijn zou zijn als zij dan een keer kon komen. Ze kunnen van elkaars kennis leren en elkaar versterken. We spreken af dat de verloskundige naar KOP komt als ze handschoenen of ander materiaal nodig heeft.
Ik ben heel benieuwd of dit een vervolg gaat krijgen.
Daarna gaan we naar de man die op bed ligt in het gipskorset. Vorige week gaf de vrouw aan geen geld te hebben omdat ze nu niet kan werken omdat ze haar man moet verzorgen. Ik heb toen met Rahab besproken dat of ze geen werk aan huis kan doen, zoals wassen of koken. Rahab blijkt nog naar haar toe te zijn gegaan om dit te bespreken en ze gaat nu nadenken wat ze kan doen. Okoth gaat binnenkort nog een keer bij haar langs omdat ze dan misschien opgenomen kan worden in het project om een klein bedrijfje te starten.
De vrouw is met grote precisie de wond op het been van de man aan het verzorgen. Het zweet drupt van haar gezicht. Het is zóóóó warm in dat huisje dat en we zijn in het begin met zeven man binnen. Zelfs Gladys wordt het teveel. We gaan buiten wachten. Daarna halen we een meisje op bij KOP. Ze moet weer naar haar eigen school. Haar moeder is vorige week bevallen. Ze ligt alleen nog in het ziekenhuis omdat ze "gek"wordt na elke bevalling. De kinderen hebben geen vader. Dus het meisje moet nu voor haar zusje zorgen. Ze zijn in de nacht alleen in het huisje en hebben weinig te eten. Wat een zorg voor zo'n meisje van zeven. Het is zo'n schatje. We gaan naar het huisje omdat ze haar schooluniform aan moet doen. Daar spreken we ook een buurvrouw. En Okoth vraagt of zij alsjeblieft een beetje op de kinderen wil passen. We brengen het meisje naar school. In het kamertje van de hoofdmeester zitten twee strenge heren en een vrouw. Okoth moet praten als brugman om haar weer naar school te krijgen. Het meisje zit stilletjes op de schoot van Wil en geeft verlegen antwoord als ze door de heren aangesproken wordt.
Ik begrijp de zorg wel van de leerkrachten. Er wordt afgesproken dat als Okoth zorgt dat de buurvrouw buiten schooltijd voor de meisjes zal zorgen dat het meisje dan weer naar school mag. Ze pakt met een gelukkig gezicht haar rugtasje en gaat naar haar klas. Wij zoeken daarna de buurvrouw weer op en bespreken dit met haar. Ze wil de kinderen wel in haar huisje opnemen, alleen maakt ze zich wel zorgen om de kosten die dit met zich meebrengt. Okoth gaat dit bespreken.
IK ben heel blij dat de meisjes niet meer alleen zijn in het huisje waar alleen een matras op de grond ligt. En je weet maar nooit wat er anders in de nacht kan gebeuren. Ze zijn het slot kwijt van de deur.
Vandaag zien we ook de vrouw waar ik vorige week krukken voor heb gekocht. Haar been is aan het ontsteken er loopt pus uit. Rahab zegt morgen bij haar langs te komen om er naar te kijken. Ze is blij met de krukken. Die zijn alleen veel te hoog. Ze komen tot haar schouders terwijl ze onder haar oksels moeten zitten. Daar moet echt nog even wat aan gebeuren. Ze gaat terug naar de houtbewerken. Ik sta er wel versteld van hoe mooi ze zijn gemaakt.
Omdat Gladys ook naar Macheo moet in de middag, reizen we met haar samen terug. We bellen George de taxichauffeur om ons te halen. Ik moet er even niet aan denken om met deze warmte in een matatu te zitten.
Wil en ik spreken nog even met Joan door wat we in de volgende communicatie training gaan behandelen.Omdat ik vannacht amper heb geslapen en hoofdpijn heb ga ik daarna lekker even liggen. Wil is nu aan het koken. We eten zowaar aardappelen vanavond. Weer eens wat anders dan pasta of rijst.
-
26 Maart 2012 - 17:24
Willemieke:
Hoi J wat een hoop ellende maak je mee,gelukkig is er ook af en toe een lichtpuntje. Het zit er al bijna weer op voor je. Het lijkt me best lastig om straks thuis de draad weer op te pakken. Hoop je snel weer te zien! X -
26 Maart 2012 - 17:28
Jannie:
Jolanda, een vriendin van me wil graag het meisje van 12 sponsoren, kun je dat bespreken met Joan en eventueel met annemieke? Ik hoor het graag even, ik neem geld mee voor haar. Gen idee wat ze nodig heeft, maar iets doen is geen probleem. Geniet nog van de laatste dagen, het is allemaal wel indrukwekkend. Het zal je voorlopig niet loslaten. Ik ken het gevoel.... prachtige herinneringen maar ook zo dubbel. Ter plekke de mensen helpen is zoveel waard en komt zo goed terecht. Geef Joan, Rahab, Gladys en alle mensen van KOP een dikke kus van me. -
27 Maart 2012 - 02:12
Inge M:
Hoi Jolanda,
Wat maak jij veel mee had nu de tijd eindelijk om alles te lezen, ben heel benieuwd naar je verhalen als je straks weer terug bent hoewel het mij heel moeilijk lijkt om weer te wennen aan het leven hier en hier weer het werk op te pakken. Lijkt me dat je veel te verwerken hebt maar vind het erg stoer en knap van je dat je dit gedaan hebt, je kan trots zijn op jezelf hoor.
Mooie laatste dagen daar en tot snel w.s.
groetjes inge -
27 Maart 2012 - 05:38
Mieke:
Nog een paar goede laatste dagen en dan weer gezellig terug naar Nederland!
Tot donderdag!!!
Groetjes Mieke -
27 Maart 2012 - 08:57
Jessy:
Jolanda, voor jou is de maand Maart 2012 , eentje geworden om nooit meer te vergeten.
Wat heb je veel indrukken te verwerken ,gelukkig niet alleen maar negatieve,maar ook heel veel positieve ervaringen.Geniet van deze laatste dagen en goede thuisreis.
Groetjes Jessy. -
27 Maart 2012 - 20:27
Petra:
Over 2 dagen ben je weer hier. Wat zal dit een omschakeling voor je zijn! Waar maken wij ons hier druk om..... Ik wens je nog 2 goede dagen en een veilige terugvlucht!
Liefs
Petra -
28 Maart 2012 - 16:21
Anneke:
Bijna naar huis! We staan in de startblokken voor schiphol.
Groetjes Anneke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
