Watoto

Om kwart over acht sta ik klaar om met Noortje naar Watoto te gaan. Zij werkt daar ook. Het is net zo’n soort organisatie als Macheo. Ik heb er al veel over gehoord en Stijn gevolgd tijdens het bouwen van de huizen. We moeten ongeveer 20 min. rijden. Langs de ananasplantages van Del Monte. Het is een mooie natuur. Het laatste stuk moeten we over een hobbelige weg en ik ben blij dat ik een pijnstiller in heb genomen. Ik moet mezelf echt in balans houden om de schokken op te vangen. Noortje is van plan vandaag een training te geven over pubers aan de moeders van de huizen. Alleen blijkt nu dat de meeste moeders omdat het nu vakantie is voor de kinderen hun vrije dagen hebben opgenomen. Ze gaan even kijken hoeveel moeders er wel kunnen komen en ondertussen laat Noortje me Watoto zien. Het is een schitterende locatie. Mooie rode aarde, heuvels op de achtergrond en heel veel groen. Ondanks de drukte van de bouw straalt het rust uit. Ze zijn bezig om net als bij Macheo gezinshuizen te plaatsen dus er wordt hard gewerkt. Vandaag wordt er beton gestort. In de keuken zijn ze bezig met het bereiden van de maaltijd. Omdat ik toch moet wachten en Noortje andere bezigheden heeft besluit ik mee te gaan helpen met het bereiden van chapati. Een soort pannenkoek die ze hier bij de maaltijd eten. Meestal op zaterdag. Eén van de jongens is deeg aan het maken. Ik moet zeggen een goede workout! Samen met Olivia ga ik daar deegballen van maken die we later uit moeten rollen met een soort deegroller. We zijn een goed team en het is gezellig om met de andere vrouwen in de keuken bezig te zijn. Elke keer worden een aantal van de uitgerolde chapati meegenomen om te worden gebakken op een plaat boven een houtgestookt vuur. De jongen die het deeg heeft gemaakt bakt de koeken en als ze voorgebakken zijn gaan ze nog een keer op de plaat met veel olie eroverheen. Daarna proeven de kok en ik er één samen. Jammie! Lekker! Ik ga Noortje weer opzoeken en als we even zitten te praten worden we gehaald omdat er toch een paar huismoeders nu vrij zijn. Noortje besluit niet de seminar over pubers te geven maar een herhaling van de vorige keer en dat de huismoeders hun ervaringen kunnen delen over hoe ze het na de vorige training hebben aangepakt. Het gaat over binding van moeder en kind of evt. van verzorger en kind. En wat een goede binding is en wat er kan gebeuren als de binding er in de eerste 2,5 jaar niet is. Hier ben ik zelf natuurlijk rondom een bevalling ook vaak mee bezig geweest. Dus ik vind het een hele interessante training. Er komen ook leuke gesprekken en ervaringen. Omdat het ook heel veel over aandacht gaat doe ik een oefening met de moeders over hoe het voelt om geen aandacht te krijgen en om wel echte aandacht te krijgen. Ze vinden dat erg leuk. Noortje heeft daarna nog een leuk filmpje over een moeder die voor haar kindje zit en met de mimiek van haar gezicht aandacht geeft aan een het kindje en hoe het kindje daarop reageert. Daarna gaat de moeder twee minuten recht voor zich uit naar het kindje zitten kijken. Het kindje probeert eerst steeds haar aandacht te trekken, gaat daarna schreeuwen en draait later haar hoofdje af en gaat huilen tot de moeder haar weer aandacht geeft. Dit is een mooi vervolg op de oefening. Volgende week is de training over de pubers en de moeders nodigen me uit om dan ook te komen. Ik moet zeggen ik vind dit echt heel interessant om te doen. Ik leer hier ook van hoe het aan te pakken mocht ik nog zelf en training hier gaan geven. Rond half vier zijn we thuis van een superdag.