Geen stroom
Door: doulajolanda
23 Maart 2012 | Kenia, Thika
Even een snel blog want we hebben als het goed is nog een uurtje stroom. Vanaf gisteravond al geen electriciteit.
We gaan al om acht uur naar KOP. We kunnen meerijden met de pick-up. Yes, ik mag achterin de open achterbak. Altijd al eens willen doen.
Ik zit er met Arjan en Monica. Jammer genoeg komen we halverwege de andere auto van Macheo tegen dus we ruilen van auto.
We worden helemaal gebracht. Het lijkt of de anderen vandaag niet op gang komen. Het geeft me wel de gelegenheid om met Rahab te praten over het opzetten van de cursus. Ze geeft punten aan die ze er graag in wil hebben. A.s dinsdag zorgen we dat er nog een groep zwangere vrouwen bij elkaar komt zodat we een proefles kunnen draaien.Rond kwart over tien gaan we pas op pad. De eerste vrouw is er niet. Gisteravond kwam één van haar kinderen naar Gladys haar huis. De weeën waren begonnen en of zij kon helpen. Ze heeft gezegd dat ze naar het ziekenhuis moest gaan. Nu is ze niet thuis. Van haar buren horen we dat ze de hele nacht weeën heeft gehad en vanmorgen op een brommer naar het ziekenhuis is gebracht.
Daarna gaan we naar het veertien jarige meisje waar ik de eerste dag ben geweest. Als we om haar zwangerschapskaart vragen blijkt dat precies de bladzijde waar de uitslag van de bloedtesten zoals HIV opstaan, uit het boekje is gescheurd. Volgens haar door één van de kinderen. Rahab zegt dat ze dan nog een keer moet laten testen. Ik weet niet of ze dat zal doen.
Dan gaan we naar de vrouw waar ik krukken voor ga kopen. Ze zit buiten haar deur op een vergane citroen te zuigen. Ze laat haar zoontje een paar stoeltjes voor ons pakken en we vertellen dat we zo voor krukken gaan kijken. Weinig reactie eerlijk gezegd!! We gaan naar de rand van Kiandutu waar allemaal bedrijfjes zitten waar ze bedden en kasten etc. maken. We vragen over de krukken en die kunnen gemaakt worden. Er gaat iemand met Gladys naar de vrouw toe om de maat vanaf onder haar oksels op te nemen.Ondertussen kijk ik mijn ogen uit bij de houtbewerker. Echt geweldig wat een kunstenaar. Met een draaiend stuk hout, een bijtel en schuurpapier maakt hij de mooiste bolpoten voor de bedden.
We onderhandelen nog even over de prijs van de krukken. We komen inderdaad op 700 shilling uit. Vanavond zijn ze klaar.
Op naar de volgende cliënt. Onderweg kopen we een paar bananen. We komen bij een man die al vanaf november op bed ligt. Hij heeft een ongeluk gehad en slecht behandeld in het ziekenhuis. Nu is hij sinds een paar maanden thuis. Hij heeft een gipscorset vanaf zijn middel en één been tot en met zijn voet. Al die tijd ligt hij daar in een piepklein ontzettend warm huisje! O, ik moet er niet aan denken. Zijn vrouw verzorgt hem. Ze kan daarom niet werken en er is daardoor weinig eten.
Daarna gaan we naar KOP. Daar is het kleine kindje wat zo weinig weegt. Als ik hem op schoot heb ga ik hem een rustig masseren. Hij vindt het heerlijk en ligt een beetje te soezen tegen me aan.
Wil vertelt over de tweeling Rein en Marjon waar ze vandaag geweest is. Monica vertelt dat ze tegen de vader had gezegd wat geweldig het is dat ze een tweeling hebben. "What!"zei de vader. "It is bad luck!!"
Alles moet in tweevoud. En ze zijn altijd samen ziek. Het gaat niet goed met de moeder. De kinderen doen het prima er zijn alleen veel problemen tussen de man en haar en de andere twee vrouwen.
De man wil haar wegsturen met de kinderen. Na dit verhaal komen we in een gesprek over de mannen in Kiandutu. Er is een tendens dat als de man de vrouw zwanger heeft gemaakt hij geen interesse meer in haar heeft en haar laat zitten en naar een ander gaat. Zonder zijn verantwoordelijkheid te nemen.
Dit schijnt de laatste jaren steeds erger te worden. Er zijn heel veel alleenstaande moeders in Kiandutu.
We gaan op de Boda Boda terug en kunnen daarna meerijden met de auto. Ik ga met Monica, Wil en Judy achter in de gesloten bak. We moeten op een gegeven moment een hele tijd wachten omdat Annemieke schoenen op moet halen die ze voor kinderen heeft laten maken. Ze gaat dan naar scholen waar de kinderen last van zandvlooien hebben. Ze moeten dan 20 minuten in een bak staan met hun voeten met speciaal spul.De schoenen zijn preventief voor de kinderen die nog geen last van zandvlooien hebben en ook voor de kinderen die behandeld worden. Dit is een heel mooi project.
In de achterbak hebben we een heel gesprek over geloof en geboortebeperking. Ik heb één been uit de bak hangen omdat het zo warm is. Het is wel grappig want elke keer komen er mannen langslopen die stiekem even willen zien bij wie dat witte been hoort. Haha valt ze vies tegen dat het van zo'n oude dame is! Onderweg terug koop ik iets leuks voor Job en Roëll. Ik had het al een paar keer gezien maar durfde het niet alleen te kopen. Nu zijn er een paar Kenianen bij, die de prijs voor me kunnen regelen.
Ik ben er echt blij mee dat ik het heb kunnen kopen.
Nu snel mijn verslag opslaan voor de stroom weer uitvalt. In de tussentijd van het typen is dit alweer een keer gebeurd!
We gaan al om acht uur naar KOP. We kunnen meerijden met de pick-up. Yes, ik mag achterin de open achterbak. Altijd al eens willen doen.
Ik zit er met Arjan en Monica. Jammer genoeg komen we halverwege de andere auto van Macheo tegen dus we ruilen van auto.
We worden helemaal gebracht. Het lijkt of de anderen vandaag niet op gang komen. Het geeft me wel de gelegenheid om met Rahab te praten over het opzetten van de cursus. Ze geeft punten aan die ze er graag in wil hebben. A.s dinsdag zorgen we dat er nog een groep zwangere vrouwen bij elkaar komt zodat we een proefles kunnen draaien.Rond kwart over tien gaan we pas op pad. De eerste vrouw is er niet. Gisteravond kwam één van haar kinderen naar Gladys haar huis. De weeën waren begonnen en of zij kon helpen. Ze heeft gezegd dat ze naar het ziekenhuis moest gaan. Nu is ze niet thuis. Van haar buren horen we dat ze de hele nacht weeën heeft gehad en vanmorgen op een brommer naar het ziekenhuis is gebracht.
Daarna gaan we naar het veertien jarige meisje waar ik de eerste dag ben geweest. Als we om haar zwangerschapskaart vragen blijkt dat precies de bladzijde waar de uitslag van de bloedtesten zoals HIV opstaan, uit het boekje is gescheurd. Volgens haar door één van de kinderen. Rahab zegt dat ze dan nog een keer moet laten testen. Ik weet niet of ze dat zal doen.
Dan gaan we naar de vrouw waar ik krukken voor ga kopen. Ze zit buiten haar deur op een vergane citroen te zuigen. Ze laat haar zoontje een paar stoeltjes voor ons pakken en we vertellen dat we zo voor krukken gaan kijken. Weinig reactie eerlijk gezegd!! We gaan naar de rand van Kiandutu waar allemaal bedrijfjes zitten waar ze bedden en kasten etc. maken. We vragen over de krukken en die kunnen gemaakt worden. Er gaat iemand met Gladys naar de vrouw toe om de maat vanaf onder haar oksels op te nemen.Ondertussen kijk ik mijn ogen uit bij de houtbewerker. Echt geweldig wat een kunstenaar. Met een draaiend stuk hout, een bijtel en schuurpapier maakt hij de mooiste bolpoten voor de bedden.
We onderhandelen nog even over de prijs van de krukken. We komen inderdaad op 700 shilling uit. Vanavond zijn ze klaar.
Op naar de volgende cliënt. Onderweg kopen we een paar bananen. We komen bij een man die al vanaf november op bed ligt. Hij heeft een ongeluk gehad en slecht behandeld in het ziekenhuis. Nu is hij sinds een paar maanden thuis. Hij heeft een gipscorset vanaf zijn middel en één been tot en met zijn voet. Al die tijd ligt hij daar in een piepklein ontzettend warm huisje! O, ik moet er niet aan denken. Zijn vrouw verzorgt hem. Ze kan daarom niet werken en er is daardoor weinig eten.
Daarna gaan we naar KOP. Daar is het kleine kindje wat zo weinig weegt. Als ik hem op schoot heb ga ik hem een rustig masseren. Hij vindt het heerlijk en ligt een beetje te soezen tegen me aan.
Wil vertelt over de tweeling Rein en Marjon waar ze vandaag geweest is. Monica vertelt dat ze tegen de vader had gezegd wat geweldig het is dat ze een tweeling hebben. "What!"zei de vader. "It is bad luck!!"
Alles moet in tweevoud. En ze zijn altijd samen ziek. Het gaat niet goed met de moeder. De kinderen doen het prima er zijn alleen veel problemen tussen de man en haar en de andere twee vrouwen.
De man wil haar wegsturen met de kinderen. Na dit verhaal komen we in een gesprek over de mannen in Kiandutu. Er is een tendens dat als de man de vrouw zwanger heeft gemaakt hij geen interesse meer in haar heeft en haar laat zitten en naar een ander gaat. Zonder zijn verantwoordelijkheid te nemen.
Dit schijnt de laatste jaren steeds erger te worden. Er zijn heel veel alleenstaande moeders in Kiandutu.
We gaan op de Boda Boda terug en kunnen daarna meerijden met de auto. Ik ga met Monica, Wil en Judy achter in de gesloten bak. We moeten op een gegeven moment een hele tijd wachten omdat Annemieke schoenen op moet halen die ze voor kinderen heeft laten maken. Ze gaat dan naar scholen waar de kinderen last van zandvlooien hebben. Ze moeten dan 20 minuten in een bak staan met hun voeten met speciaal spul.De schoenen zijn preventief voor de kinderen die nog geen last van zandvlooien hebben en ook voor de kinderen die behandeld worden. Dit is een heel mooi project.
In de achterbak hebben we een heel gesprek over geloof en geboortebeperking. Ik heb één been uit de bak hangen omdat het zo warm is. Het is wel grappig want elke keer komen er mannen langslopen die stiekem even willen zien bij wie dat witte been hoort. Haha valt ze vies tegen dat het van zo'n oude dame is! Onderweg terug koop ik iets leuks voor Job en Roëll. Ik had het al een paar keer gezien maar durfde het niet alleen te kopen. Nu zijn er een paar Kenianen bij, die de prijs voor me kunnen regelen.
Ik ben er echt blij mee dat ik het heb kunnen kopen.
Nu snel mijn verslag opslaan voor de stroom weer uitvalt. In de tussentijd van het typen is dit alweer een keer gebeurd!
-
23 Maart 2012 - 19:09
Esther:
Ik geniet van je verhalen Jolanda! En al weer bijna naar huis! Hoe is dat? Zou je nog wel langer willen blijven of is het ook weer fijn?
x Esther
-
24 Maart 2012 - 08:14
Sarina:
Jolanda, wat heb je veel meegemaakt! Je bent echt lief dat je dit allemaal doet!
En ik moet thuis nog vaak aan de foto's van de kindjes denken!
Groetjes Sarina -
24 Maart 2012 - 14:45
Steffie En Job:
Jolanda wat een verhalen allemaal weer! We kunnen lezen dat je echt geniet, ookal is het natuurlijk heel vervelend hoe het allemaal gaat daar. Nog 5 nachtmerrie slapen en dan ben je weer in NL, gelukkig is het hier ook heel mooi weer, hoef je niet zo af te kikken ;-)
Geniet er nog even van en we zien je zien je snel weer!
Liefs -
24 Maart 2012 - 14:45
Steffie En Job:
Jolanda wat een verhalen allemaal weer! We kunnen lezen dat je echt geniet, ookal is het natuurlijk heel vervelend hoe het allemaal gaat daar. Nog 5 nachtmerrie slapen en dan ben je weer in NL, gelukkig is het hier ook heel mooi weer, hoef je niet zo af te kikken ;-)
Geniet er nog even van en we zien je zien je snel weer!
Liefs -
24 Maart 2012 - 14:46
Steffie:
Ik bedoel uiteraard nog 5 nachtjes slapen...haha rare autospelling! -
24 Maart 2012 - 16:02
Jannie:
Veel gedaan hoor, wat zul je het straks weer gaan missen, maar prachtig om straks de herinneringen en verhalen te delen met je vrienden en familie. Nog een paar mooie dagen. Groetjes uit een zonnig Bergen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
